بررسی تاثیر محدودیت کمی غذایی بر شاخص های تولید و ترکیبات لاشه در جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر زمان و شدت اعمال محدودیت کمی غذا بر روی جوجه های گوشتی آزمایشی با هفت تیمار و 6 تکرار (هر تکرار 12 قطعه جوجه مرغ لهمان) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. کلیه جوجه ها تا سن 7 روزگی از جیره آغازین دارای 3200 کیلوکالری انرژی متابولیسمی و 23 درصد پروتئین تغذیه شدند و سپس به شرح ذیل تیمارهای اعمال گردید: الف - تیمارشاهد: جوجه های این تیمار بطور آزاد از جیره آغازین، رشد و پایانی تا سن 56 روزگی تغذیه شدند. تیمارهای ب ، ج، د: جوجه ها بترتیب از 90 درصد، 80 درصد و 70 درصد میزان مصرف گروه شاهد را از سن 7-28 روزگی دریافت کرده و از سن 29 تا 56 روزگی بطور آزاد از جیره رشد و سپس جیره پایانی استفاده نمودند. تیمارهای ه، و، ز: جوجه ها به ترتیب 90 درصد، 80 درصد و 70 درصد میزان مصرف گروه شاهد را از سن 14-35 روزگی دریافت نموده و از 36 تا 56 روزگی بطور آزاد از جیره رشد و سپس جیره پایانی تغذیه شدند. جیره های دوره رشد و پایانی بترتیب دارای 20 درصد و 18 درصد پروتئین و 3200 کیلوکالری انرژی متابولیسمی در هر کیلوگرم دان بودند. جوجه ها هفته ای یکبار بصورت گروهی توزین شدند. در پایان آزمایش میانگین وزن تیمارهای 10 درصد و 20 درصد محدودیت دار اختلاف معنی داری با گروه شاهد نداشتند. لیکن میانگین وزن تیمارهای 30 درصد محدودیت دار بطور معنی داری کمتر از میانگین وزن تیمار 10 درصد محدودیت دار دروه دوم بود (p<0.05) زمان، شدت محدودیت و اثرات متقابل آنها هیچیک تاثیر معنی داری بر وزن پایان دوره نداشتند. اعمال محدودیت ، تاثیر معنی داری بر روی مصرف روزانه خوراک در کل دوره آزمایش داشت و گروه شاهد بطور معنی داری بالاتر از تیمارهای محدودیت دار خوراک مصرف کرده بودند (p<0.05) زمان اعمال محدودیت تاثیر معنی داری بر میزان خوراک مصرفی در کل دوره آزمایش داشت و تیمارهای محدودیت دار دوره دوم بطور معنی داری بیشتر از تیمارهای محدودیت دار دوره اول خوراک مصرف کرده بودند (p<0.5) اعمال محدودیت تاثیر معنی داری نیز بر روی ضریب در کل دوره آزمایش داشت و ضریب تبدیل گروه شاهد بطور معنی داری بالاتر از میانگین ضریب تبدیل تیمارهای محدودیت دار بود. (p<0.05) زمان اعمال محدودیت نیز تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی داشت . و ضریب تبدیل تیمارهای محدودیت نیز تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی داشت . و ضریب تبدیل تیمارهای محدودیت دار دوره اول بطور معنی داری پایین تر از تیمارهای محدودیت دار دوره دوره دوم بود (p<0.059) و چربی حفره بطنی تیمارهای محدودیت دار دوره اول بطور معنی داری کمتر از دوره دوم بود. (p<0.05) بین تیمار شاهد و سایر تیمارها نیز از این نظر اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0.01) ترکیبات لاشه بطور معنی داری تحت تاثیر زمان و شدت اعمال محدودیت قرار نگرفته بود ولی درصد چربی لاشه گروه شاهد بالاتر و درصد پروتئین و رطوبت سایر تیمارهای محدودیت دار بالاتر از گروه شاهد بود. هزینه خوراک مصرفی بازا هر کیلوگرم لاشه بطور معنی داری تحت تاثیر اعمال محدودیت قرار گرفته بود. (p<0.01) و میانگین هزینه خوراک مصرفی بازا هر کیلوگرم لاشه تیمارهای محدودیت دار بطور معنی داری پایین تر از گروه شاهد (p<0.01) وزن لاشه، درصد لاشه، بازده استفاده از انرژی نیز تحت تاثیر اعمال محدودیت قرار نگرفته بودند. بازده استفاده از پروتئین مصرفی گروه شاهد بطور معنی داری پایین تر از میانگین راندمان استفاده از پروتئین تیمارهای محدویت دار بود (p<0.01)